In Groningen zijn in en rond de monumentale kop-hals-rompboerderij uit 1837 van de familie Heite twee jaar geleden vierentwintig camera's geplaatst. Dag en nacht werden kleine en grotere aardbevingen geregistreerd. De schade aan de boerderij stapelde zich scheur voor scheur op en met elke nieuwe verzakking nam voor de bewoners de onveiligheid en onzekerheid toe.

Deze gebeurtenissen, gevolg van jarenlange gaswinning, vormen het hart van deze documentaire van Piet Hein van der Hoek. Sommige rampen voltrekken zich zo geleidelijk, dat het voor de buitenwereld moeilijk is om de impact ervan te bevatten. Doel van de maker is om in deze film de gevolgen van de bevingen op de Groningers, het landschap en het culturele erfgoed inzichtelijk te maken. Hoe voelt het als de grond onder je voeten trilt? Wat voor effect heeft het op je gezinsleven, hoe veilig voel je je nog? Wat als je gedwongen wordt je huis te verlaten? Is je huis nog verkoopbaar en hoe gaat het met het afhandelen van de schade? Hoe is het als een aardbeving je leven helemaal gaat beheersen?

Annemarie Heite ondervindt het, samen met haar man en twee tienerdochters, aan den lijve. 'Die stress gaat onder je huid zitten. Je zit gevangen in een gevaarlijke gevangenis. Ik voel me zó in de steek gelaten door de overheid. Dat gevoel raak ik ook niet meer kwijt.' Gedurende haar eigen strijd met de NAM, bestuurders en de politiek ontpopt Annemarie zich als spreekbuis van de vele lotgenoten in haar buurt. Langzaam tekent de enorme omvang van de ramp zich af. Bij de Groningers groeit het besef dat ze in opstand moeten komen. Intussen blijft de grond trillen.

Regie: Piet Hein van der Hoek
Omroep: NTR