Als in maart 2011 de opstand uitbreekt draait Obaidah Zytoon verboden muziek op een plaatselijk radio station. Ook gaat zij de straat op, samen met haar vrienden: een dichter, een activist, een architectuurstudent en een tandarts. Dit is haar gekozen familie, die we leren kennen als speelse, vrije geesten, creatief en vol levenslust.

Obaidah begint optimistisch aan een reis door het land om de veranderingen in Syrië met haar camera te documenteren. Maar gaandeweg daalt ze zonder het te willen steeds verder af in de escalerende oorlog. Al snel veranderen de demonstraties in begrafenissen. Gehoorzaamheid of uithongering, dat is enige de tactiek van het regime van Assad. Met sommige van haar vrienden loopt het heel slecht af. “Er is een plek voor iedereen in ‘The War Show’, behalve voor de bevolking,” zegt Zytoon in de bedachtzame voice-over, waarmee zij de beelden van haar commentaar voorziet. Het Syrië dat ze kende, bestaat niet meer. Dit is haar persoonlijke, moedige registratie van de impact van de oorlog op gewone Syriërs.

Regie: Andreas Dalsgaard