Thailand is een van de grootste leveranciers van vis ter wereld, maar door overbevissing raken de ooit zo rijk gevulde Thaise zeeën leeg. Schepen moeten steeds verder de zee op om aan de quota te voldoen, waardoor ze soms jaren onderweg zijn. Hierdoor neemt de interesse in het vissersberoep af, en kampt de Thaise visindustrie met een groot visserstekort. Mensensmokkelaars zien er brood in en ontvoeren mannen uit de omringende landen. Jonge jongens, soms nog maar net tiener, worden uit Cambodja en Myanmar geplukt en verkocht aan vissersbedrijven. Jarenlang worden ze gedwongen te werken op schepen in barre omstandigheden. Wie weigert wordt geslagen, opgesloten of zelfs vermoord.

De film volgt Patima, die vanuit Bangkok een organisatie runt waarmee ze hulp biedt aan ex-slaven. Vergezeld door onder anderen Tun Lin, die op zijn veertiende werd ontvoerd en elf jaar lang werd gedwongen te werken op een vissersboot, onderneemt Patima een expeditie naar Indonesië. Daar hoopt ze een aantal ex-slaven te vinden die zich schuilhouden op eilandjes bij de kust, om ze thuis te herenigen met hun familie.

Patima Tungpuchayakul werd in 2017 genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede.