Volgens Rayyane Tabet (1983) leven we in een permanente toestand van verwoesting en herstel. We zijn omgeven met objecten die gemaakt, verwoest en begraven worden. Maar ook weer worden herontdekt, hersteld, weer verwoest en weer hersteld. Het verlies van cultureel erfgoed en het verlies van een thuis is een actueel verhaal van alle tijden. Met uniek archiefmateriaal van de opgravingen en beelden van bombardementen, duizenden scherven en wederopbouw legt de kunstenaar de verbinding met zijn persoonlijke verhaal. Zo bezoekt hij zijn ouderlijk huis in Beiroet dat elf keer is verwoest. Zelf noemt hij het geen verwoesting, maar momenten van transitie, wat nieuwe mogelijkheden schept.
Het werk van Tabet duikt de laatste jaren overal op; van het Metropolitan Museum of Art in New York tot het Louvre in Parijs. Met zijn installaties over beeldhouwkunst en architectuur probeert hij begrip te kweken voor de paradoxen in onze chaotische samenleving.