Uit een galerie in Oslo worden de twee belangrijkste schilderijen van de in Noorwegen wonende kunstenaar Barbora Kysilkova (1983) gestolen. Op de camerabeelden van de galerie is te zien hoe twee mannen de opgerolde doeken meenemen. De verontwaardiging van Kysilkova is groot en ze is vastberaden haar werk terug te vinden. Hier begint documentairemaker Benjamin Ree de bevlogen kunstenaar te volgen.
De dieven worden opgespoord en Kysilkova besluit een van hen (de ander komt niet opdagen) aan te spreken in de rechtbank. Kysolkova vraagt de dief ter compensatie voor haar te poseren. De schildersessies gaan gepaard met gesprekken waarin de dief vertelt over zijn weinig fortuinlijke leven. De kunstenaar ontfermt zich over hem met ontbijtjes, omhelzingen en een luisterend oor. Dat kan niet voorkomen dat zijn zelfdestructieve gedrag hem eerst in het ziekenhuis en later in de gevangenis doet belanden. Maar als hij weer vrijkomt, draaien de rollen om. Door heen en weer te schakelen in de tijd en tussen perspectieven schetst Benjamin Ree een emotioneel maar onsentimenteel psychologisch dubbelportret. De twee blijken geestverwanten.
Regisseur: Benjamin Ree