Documentaires over docenten

In 'De kinderen van juf Kiet' volgen regisseurs Petra en Peter Lataster een jaar lang juf Kiet en haar klas met leerlingen uit alle windstreken. Juf Kiet is een lerares die je ieder kind toewenst. Ze is liefdevol en altijd rechtvaardig. Haar geduld is oneindig. Ze leert haar kinderen Nederlands lezen en schrijven, maar vooral ook hoe je met elkaar omgaat en samen problemen oplost.

Hoe leer je, als beginnend docent maatschappijleer, pubers nadenken over actuele en gevoelige kwesties als IS en de komst van vluchtelingen in roerige tijden? De overheid roept scholen op aandacht te besteden aan 'beter burgerschap', maar hoe doe je dat? Tijdens het eerste half jaar van Daan als docent maatschappijleer op een middelbare school ontdekt hij door schade en schande hoe ver de theorie en praktijk van het lesgeven uit elkaar liggen. Daan volgt de eerstegraads opleiding Maatschappijleer aan de universiteit en begint in augustus 2015 vol goede moed aan zijn carrière als docent op een middelbare school in Tilburg. Zijn ideaal: een inspirerend docent zijn en de leerlingen afleveren als zelfstandige burgers met verantwoordelijkheidszin. Maar naarmate het eerste semester vordert, blijkt de realiteit weerbarstig. Lukt het Daan om zijn eigen stijl van lesgeven te vinden en tegelijk ook om de leerlingen echt te bereiken?

Documentaire over Ben de Kok die leraar is op een basisschool in de Haagse Schilderswijk. Deze school is inmiddels een zogenaamde zwarte school geworden en meester Ben heeft de samenstelling langzaam zien veranderen. We volgen de bevlogen meester Ben tijdens zijn werk waarmee hij de kinderen goed onderwijs en een warme basis wil bieden.

Als de filmopnamen beginnen (in september 2014) zijn alle ouders van de leerlingen op OBS “De Verrekijker” in Katwijk uitgeprocedeerde asielzoekers. “De Verrekijker” probeert een normale basisschool te zijn waar kinderen goed onderwijs krijgen en onbezorgd kunnen spelen. Maar dat valt niet mee als regelmatig ’s morgens stoeltjes onbezet blijven, omdat een gezin is uitgezet of na de aankondiging van een uitzetting met onbekende bestemming is vertrokken. De situatie op school wordt nog ingewikkelder wanneer in de loop van het schooljaar een nieuwe groep kinderen uit het oorlogsgebied Syrië arriveert. Deze kinderen spreken nog geen Nederlands en zijn vaak getraumatiseerd door de oorlog en de vlucht naar Nederland.

Eersteklasser Abderrahim uit Marokko worstelt met zijn taalachterstand, vierdeklasser Athena uit Afghanistan herkanst vrijwillig alle examentoetsen waar ze lager dan een acht voor haalt. Allemaal beseffen ze op hun manier dat ze nog een uitzondering vormen: “Ik moet wèl bewijzen dat wij allochtonen nog wel wat in huis hebben.” (Sara)

Het geheim van Het Erasmiaans Gymnasium lijkt de toewijding en de persoonlijke betrokkenheid van zowel leerlingen als leraren, hoewel soms zelfs de grootste inspanning niet kan voorkomen dat een leerling van de radar verdwijnt, zoals dit schooljaar met het Turkse meisje Yasemin gebeurt. En natuurlijk zijn er ook op Het Erasmiaans discussies. Tijdens een reünie komen oud-leerlingen terug naar school, waaronder dichter Ramsey Nasr en schrijfster Ebru Umar. Zij verklaart in een interview met twee leerlingen, waarvan er één een hoofddoek draagt: “In Nederland heb je een klassenmaatschappij waar niet over gesproken wordt. En de elite draagt geen hoofddoek. Punt.” Maar aan de blik van Sara te zien, maakt de nieuwe elite dat zelf wel uit.