‘Hij liet zich kennen als een hardwerkende, intelligente, non-conformistische en zeer principiële persoonlijkheid, die het avontuur niet schuwde.’ Aldus het Biografisch Woordenboek van Nederland over de gereformeerde verzetsstrijder Johannes Post (1907-1944). Hij hielp Joden onderduiken, vervalste persoonsbewijzen, pleegde overvallen op distributiekantoren en gaf leiding aan de Landelijke Knokploegen.
Dat hij ‘het avontuur niet schuwde’ kun je ook lezen als: nam onnodig risico’s. In elk geval werd Johannes Post in juli 1944 opgepakt, in de duinen bij Overveen gefusilleerd en na de oorlog tot een mythe bevorderd. Binnenshuis werd er na de oorlog door zijn vrouw en acht kinderen gezwegen over de gezamenlijke oorlogstrauma’s. Over wat hun goeddeels afwezige vader feitelijk voor hen betekende, hoe moeder zich voor hem wegcijferde en zij her en der in het land bij gastouders ondergedoken zaten vertellen ze alsnog in de indringende documentaire De erfenis van een verzetsheld van Geertjan Lassche, die ook klein- en achterkleinkinderen sprekend opvoert.
Uit hun palet van stemmen en soms uiteenlopende meningen blijkt welke prijs is betaald voor de heldenstatus van hun vader en grootvader. Lassche laat hen bij toerbeurt vertellen in het gereconstrueerde keukenvertrek van de ouderlijke woning, waarbij zich geleidelijk aan de donkere schaduw aftekent die Johannes Post over twee en zelfs drie generaties laat vallen. De gesprekken aan de keukentafel worden afgewisseld met re-enactment, hallucinerende beelden in zwart-wit waarin Post wordt gearresteerd, verwond en gemarteld en ten slotte met twaalf anderen in de duinen wordt gefusilleerd. De erfenis van een verzetsheld gaat over de keerzijde van een blinkende medaille. 'Wij kwamen op de tweede plaats,’ zegt een van zijn kinderen, 'Hoe heeft hij ons in de steek kunnen laten?’ een ander.