Deze innerlijke tegenstrijdigheid is de drijfveer voor een filmische zoektocht door een wereld waar vrouwen na hun 35ste niet langer houdbaar zijn. De cosmetische industrie vaart er wel bij en laat niet na Bergman en andere vrouwen te wijzen op hun tekortkomingen. Van kraaienpootjes tot schaamlippen, van hangborsten tot ‘zadeltassen’. Overal laat Bergman zich aan een kritische blik onderwerpen door plastische chirurgen, die graag het mes in haar zouden willen zetten. Ook gaat ze verhaal halen bij glossy's als de Cosmopolitan. Waarom schenken ze zoveel aandacht aan het uiterlijk, terwijl ze ook prediken dat vrouwen zelfstandig en vrijgevochten moeten zijn? Of is dat geen tegenstelling?

De film laat zien dat vrouwen zichzelf niet meer normaal vinden, omdat vrouwbeelden gephotoshopt en gelift zijn. Rimpels, tailles, borsten, alles kan op foto's opgepoetst worden, zodat vrouwen uiteindelijk proberen hun lichaam te vormen naar een onbereikbaar beeld. De foto wordt reëler dan de werkelijkheid.

Sunny Bergman maakt dit proces inzichtelijk bij een vaginakliniek in Los Angelos. Vrouwen en minderjarige meisjes laten daar hun schaamlippen verwijderen om meer te lijken op Playboy foto's, waarbij schaamlippen bijna helemaal weggepoetst zijn. Als doktor Matlock vervolgens de regisseuse zelf onder handen neemt, wordt duidelijk hoe subtiel zijn strategie is.

Regisseur: Sunny Bergman