"Hoe is het mogelijk dat een stad haar historisch centrum opgeeft? Dat doet geen enkele wereldstad Amsterdam na," zegt initiatiefnemer van het Wijkoverleg en de Buurtkrant d'Oude Binnenstad. In februari 1990 overhandigt hij het eerste exemplaar van de krant aan burgemeester Ed van Thijn. Deze antwoordt: "Voor de leefbaarheid in de binnenstad zal continu gevochten moeten worden. De overheid moet iedere keer peper in de kont krijgen. Ik ga er daarom van uit dat dit nieuwe blad de zweep erover zal blijven leggen."

En zo geschiede. De krant stelt misstanden aan de kaak, bericht over acties en buurtbewoners en volgt gemeentelijke toezeggingen op de voet. Dat leidt ertoe dat er veel ten goede verandert. De politie-capaciteit is versterkt en de gemeentereiniging doet zo goed mogelijk haar werk. Junks zijn door goede begeleiding en opvang vrijwel uit het straatbeeld verdwenen. En waar gemeente/politie en bewoners/ondernemers in het verleden voornamelijk langs elkaar werken zijn ze nu verenigd in het Buurtschouwproject.

Fotografe Marian van de Veen kent alles en iedereen in haar buurt. Ze geeft toe dat er heel veel is verbeterd, "maar het is belangrijk dat men gaat inzien dat het niet allemaal zo romantisch is op de Wallen. Dat het geen plek is om alleen maar te feesten en te schreeuwen. We hebben nog steeds last van dronken, schreeuwende Engelsen. We zouden willen dat hier eens iets aan wordt gedaan. Het gaat om kleine dingen. Als je ze aanspreekt en zegt 'goh, kan het wat rustiger' en je doet het op een leuke manier, dan werkt dat denk ik wel."

Bang dat de buurt haar eigen karakter verliest is men niet. "Het zal nooit een museum worden. Daar is het een véél te ruige buurt voor."

Regisseur: Eveline van Dijck