'Allah zal jullie straffen!' zegt een woedende moeder wier oudste dochter uit huis wordt geplaatst. Ze zit scheldend op de achterbank van de auto van gezinsvoogd Jeff Chapman naast haar zwijgende dochter. Chapman vertrekt geen spier en start de wagen. Enkele maanden later zit hij met dezelfde moeder bij de kinderrechter omdat hij ook haar twee jongste zoontjes uit huis wil plaatsen.

Chapman is opgegroeid in een buitenwijk van Amsterdam, hij spreekt de taal van de straat. Sommige gezinnen kent hij al 15 jaar. Hij is gezinsvoogd bij de William Schrikker Groep, een landelijk werkende instelling voor jeugdbescherming, jeugdreclassering en pleegzorg. Een gedreven onorthodoxe voogd die het ene opvoedingsprobleem na het andere te lijf gaat. Voortdurend onderweg. 'Brandjes blussen' zoals Chapman het noemt. Een korte greep:

In de maxi-cosi die standaard in Chapmans auto is geïnstalleerd zit de kleine Jamie te kirren. Chapman brengt hem voor een kort bezoekje naar zijn vader. Moeder woont op een geheim adres omdat vader zeer gewelddadig kan zijn.

En dan is er de tienjarige Shary met het Down syndroom die wel wil maar niet kan praten. Ze is Chapmans lieveling. Hij heeft haar drie jaar geleden eigenhandig bij haar psychisch instabiele moeder weggehaald.

Gloria heeft haar dochtertje voor het laatst gezien toen ze een baby was. Na negen jaar is er een ontmoeting. Chapman bereidt eerst Gloria voor op de hereniging, en daarna haar dochter die bij een pleegmoeder woont en haar echte moeder alleen van de foto kent.

Soms is het net wildwest: Chapman breekt met een team van politieagenten een huis binnen omdat hij vermoedt dat een moeder zich met haar kinderen heeft verschanst om uithuisplaatsing te voorkomen.

De onthutsende documentaire De Gezinsvoogd schetst een beeld van onmacht en verdriet, maar ook van goede bedoelingen en verwoede pogingen om schade voor de betrokken kinderen zoveel mogelijk te beperken.

Regisseur: Maria Mok en Meral Uslu