De toenemende bevingen schudden de mensen letterlijk en figuurlijk wakker. Steeds meer mensen melden zich bij de Nederlandse Aardolie Maatschappij (NAM) met scheuren in hun huis, verzakkende vloeren en bakstenen die uit de muur vallen. De consequenties in het dagelijks leven van de Groningers worden steeds beter zichtbaar: cultureel erfgoed en woonhuizen raken onherstelbaar beschadigd en de huizenprijzen kelderen.
Men voelt zich in de steek gelaten door de politiek die de NAM blijft steunen omdat aardgaswinning nu eenmaal van cruciaal belang is voor de Nederlandse economie. Betrokken instanties voorspellen nog heftigere bevingen en achten het niet ondenkbaar dat een dijk het tijdens een volgende zware beving begeeft, waardoor Noordoost Groningen in een groot meer zal veranderen.
De woede, de frustratie en het onvermogen van de bewoners van Noordoost Groningen worden zichtbaar in allerlei initiatieven. Er is een online Gasbeving-portaal en er zijn zelfgebouwde aardbevingsalarmen. Een familie heeft een verstevigd, volledig ingericht vluchthuisje gebouwd waarin zij kan overleven.
Terloops geeft Groningen beeft een kijkje in de aard van de Groninger die moeilijk in beweging te krijgen is. Ze zijn gewend hun eigen boontjes te doppen en vragen niet graag om hulp. Maar het punt van "Nou is 't doan!" wordt genaderd. Waar zijn die miljarden die onder hun voeten uit zijn gepompt? Waar is Den Haag nu Groningen hulp nodig heeft?
Regisseur: Kick Stokvis