Het bestuur van de Stichting Jaarprijzen voor de Journalistiek heeft de oeuvreprijs toegekend aan J.L.Heldring. Op 21 maart 2013 werd de prijs in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag aan hem uitgereikt.

Hij is 95, maar formuleert nog altijd uiterst zorgvuldig en kristalhelder. Niet voor niets wordt hij gezien als de eminence grise van de Nederlandse journalistiek. Over zijn carrière als columnist zegt hij: “Ik ben toeschouwer geweest van het leven. En observator.” Voor interviewer Frénk van der Linden is Heldring (“Liever vraagtekens dan uitroeptekens”) de belichaming van de nieuwsgierigheid. Op de dag dat diens laatste beschouwing in de NRC werd gepubliceerd wisselde hij urenlang met zijn inspirator van gedachten over leven en werk. Het was het enige uitgebreide interview dat Heldring bij zijn afscheid afstond.

In Heldrings Dagen praat de gelauwerde columnist uitvoerig over zijn visie op de mens (“Ik heb daar geen hoge dunk van”), Europa, zijn afkomst en zijn bijdrage aan het voortdurende debat over de internationale verhoudingen.

Maar hij schroomt evenmin om te spreken over zijn flirt als jongeling met de NSB, de journalistieke reis die hij ooit op kosten van de BVD naar Rusland maakte, en het feit dat hij als hoofdredacteur één van de grootste naoorlogse scoops in het vak miste door geen aandacht te besteden aan onthullende verhalen die hem werden aangeboden over de politionele acties in Indonesië.

Regisseur: Gisèla Mallant