Jan had in de jaren zestig vijftien jaar een homoseksuele relatie met iemand die werkte bij de rechterlijke macht. Om die reden kon hij niet met hem in het openbaar verschijnen. Nadat het uit was, ging hij drie jaar lang in psychotherapie omdat hij dacht een verkeerde keuze te hebben gemaakt.

Snel daarna ontmoette hij op zijn 37e een vrouw met twee jonge kinderen. "Het was mijn liefste wens om vader te worden en ik kon 'het' dus ook met een vrouw." Na acht jaar gingen zij uit elkaar, de therapie noch zijn vriendin bleken hem 'genezen' te hebben. Jan ontmoette Sjef en zij zijn inmiddels 26 jaar samen, waarvan zes jaar getrouwd.

In De Roze Salon van Humanitas vinden roze ouderen sinds een paar jaar steun en gezelligheid en vertellen elkaar hun levensverhaal. Enkele van deze ouderen spelen samen met acteurs van het Rotterdams Centrumvoor Theater (rcth) het theaterstuk Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen. Hun bijzondere levensverhalen zijn de basis voor de teksten van het stuk.

Naar aanleiding van de voorstelling organiseert Humanitas workshops voor verzorgenden. Ongeveer 10 procent van de bevolking is homoseksueel, biseksueel, lesbisch of gaat als transgender door het leven. Binnen de zorgcentra ziet men dit percentage vaak niet terug onder de bewoners. Of men kent ze niet, of men weet niet dat ze er zijn.

Giny ten Brummelhuis, projectleider Seksuele Diversiteit bij Humanitas, leidt de workshop. "De mensen die De Roze Salon bezoeken zijn maar een topje van de ijsberg die uit de kast zijn. De meesten zeggen liever in de kast te blijven om geen angst te hoeven hebben te worden afgewezen, uitgescholden of te worden bespuugd. Velen gaan in de kast, in de kist."

Regisseur: Eveline van Dijck