Mensen die vastzitten in een gevangenis hebben recht op geestelijke verzorging die past bij hun godsdienst of levensbeschouwing. Binnen het gevangeniswezen werken dertig humanisten. Zij spreken met gevangenen, TBS-ers en vreemdelingen in detentie. De humanisten, zelf niet godsdienstig, werken samen met dominees, pastores, imams en andere geloven.

De Bajeshumanist laat de weerbarstige praktijk van dit werk in een penitentiaire inrichting zien, waar het grootste gedeelte van de bevolking recidivist is en waar gesprekken met gedetineerden gaan over de mogelijkheid om een nieuw leven te beginnen. Vlug geeft aan dat hij aan het eind van een werkdag de gesprekken vaak nog even door zijn hoofd laat gaan. Hij hoopt dat hij de gedetineerden door de gesprekken op andere gedachten kan brengen, zodat zij de schuld bijvoorbeeld niet altijd bij anderen leggen. Ook hoopt Vlug dat zij nieuwe mogelijkheden voor zichzelf gaan zien. Het moment dat Vlug ziet dat dit gebeurd, geeft veel voldoening.

Regisseur: Eveline van Dijck