Een Irakese kunstenaar verwerkt zijn oorlogservaringen, maar ook dierbare herinneringen aan zijn geboorteland, in zijn schilderijen.
Een oude man herkent zijn eigen leven niet meer in de foto’s in het familiealbum, maar de Amsterdamse volksdeuntjes uit zijn kindertijd zingt hij letterlijk mee. 

Een aantal stadia verder in dit proces bevindt zich een vrouw die zichzelf niet meer in de spiegel herkent, maar al haar liefde en innerlijke rijkdom toevertrouwt aan een plastic pop.   
  
Een 92-jarige dame koestert een enorm archief met brieven, documenten, foto’s en parafernalia uit haar leven, waaronder de periode die zij in een jappenkamp doorbracht. Omdat ze gaat verhuizen naar een veel kleinere woning moet ze afstand doen van bijna al die tastbare herinneringen. 

Een fotograaf vertelt over zijn drang om de beelden die hij tegenkomt op lichtgevoelig materiaal vast te leggen. Hij smeedt de verschillende verhalen aaneen tot een groter verhaal dat vertelt over het collectieve geheugen.

Regisseur: Tamara Miranda