Jacqueline toont foto’s van de bruiloft. In het bijzijn van naaste familie wordt de taart aangesneden. Met een plastic mes. Jacqueline: “Dat feestje doen we nog wel eens over.” Ze is overtuigd van Louis’ onschuld, een overtuiging die haar in staat stelt van Louis te houden.

Het feit dat, in tegenstelling tot andere Europese landen, levenslang in Nederland echt levenslang is tot de dood erop volgt, was bij hun huwelijk een gegeven. Hun relatie zou zich altijd afspelen in twee werelden, die voor beiden grotendeels onbekend zouden blijven: de wereld ‘binnen’ van Louis, de wereld ‘buiten’ van Jacqueline. Slechts een keer per maand hebben zij de mogelijkheid samen te zijn, tijdens een BZT (Bezoek Zonder Toezicht). Louis: “Anders zit je in een bezoekzaal met 48 man. Dat is allemaal veel te luidruchtig. Als je al 16 jaar onderweg bent kan je niet meer tegen herrie.”

In de status quo van het huwelijk van Jacqueline en Louis komt beweging wanneer er op basis van een nieuwe verklaring herziening van de zaak wordt aangevraagd. Is er sprake van een gerechtelijke dwaling?
Levenslang stelt vragen over de humaniteit van ons strafstelsel, of de zaak nu herzien wordt of niet. Hoe ga je humaan om met mensen, die inhumane daden begaan hebben.

Regie: Carin Goeijers
Omroep: HUMAN