Het grijze beton waar ieder uur tientallen auto’s overheen razen nodigt niet uit tot rust, maar toch is er op de parkeerplaatsen langs de Duitse snelweg een serene plek te vinden. In Autobahnkapelletjes komen mensen tot rust en leggen ze hun ziel bloot in ‘wensboeken’. Waar de een bedankt voor een goede voetbalscore, doet de ander een intieme biecht.

In de mozaïekvertelling 'Snelwegkerk' wordt op integere wijze een verzameling persoonlijke verhalen verteld die zijn gevonden in de kapelletjes. 

Regie: Elsbeth Fraanje