‘Zij stonden er een beetje zo in van: oh, da’s goed, gaan we met je over de scheiding praten, ja schat, vraag maar raak.’

‘Toen ik het ze vroeg hadden ze nog geen idee wat het zou inhouden. Dat merkten ze pas bij het draaien. En gek genoeg gingen ze met steeds meer toewijding meedoen, tot het uiteindelijk superlastig werd voor mijn moeder, aan het einde. Maar ze kwamen op een gegeven moment wel lekker in de flow, en ze leken er zelfs echt veel plezier in te hebben. Dus dat was ook heel verwarrend.’

(stilte) ‘Ja. Ja, misschien was dat onbewust wel zo. Maar het doel was eigenlijk: ik wil gewoon dat jullie mij die herinnering geven. Punt.’

‘Ja. Ik heb ze op een gegeven moment wel gevraagd: zou je nog zo verliefd kunnen worden, maar ik realiseerde me ook tijdens het filmen dat ik dacht, als dat nu gebeurt, dan zou ik nóg meer in de war zijn. Ik zou het zó raar vinden als ze nu weer samen zouden zijn!’

‘Nee, dat niet, maar ik begrijp nu wel beter waarom ze uit elkaar zijn gegaan.’

‘Nou, mijn vader... mijn moeder... Het ligt ingewikkeld. Ze waren echt zo inténs verliefd, ik denk dat toen dat weg was, ze er achter kwamen dat ze niet meer bij elkaar pasten. Wat ik knap vind is dat zij for the sake of the family hebben gezegd: voordat het echt fout loopt en we met ruzie uit elkaar gaan, kunnen we dat maar beter nu doen. Ze kunnen daardoor nu ook nog af en toe lol hebben samen als ze voor mij of mijn zus samen moeten komen. Maar op de een of andere manier begrijp ik ook wel waarom het niet werkt, ofzo. Ja, ik kan dat niet echt uitleggen misschien, ik weet ook niet beter dan dat ze gewoon niet samen zijn.’

Tekst gaat verder onder de foto

‘Nou, nee, dat was absoluut niet de bedoeling! Totdat ik er in de montage met mijn coach achterkwam dat het niet zozeer ging over de scheiding van mijn ouders, maar meer over het maken van die herinneringen. Ik was oorspronkelijk van plan om mezelf overal uit te knippen, want ik vind het vreselijk om mezelf terug te horen, maar… het is gewoon deel van het proces. En ik wilde dat de kijker daar ook in meeging. Een student die net afstudeert met haar eerste film, het was bij mij technisch allemaal nog niet perfect, maar dat is uiteindelijk onderdeel van de film geworden.’

Ja precies, dat houdt het luchtig. Dat wilde ik ook. Kijk, een scheiding is gewoon heel zwaar, het is niet dat ik wilde doen alsof dat niet zo was en mensen niet moeten zo zeuren of zoiets. Nee, ik wilde gewoon laten zien: je kunt het ook zó doen. Of dat in ieder geval proberen. Bij mijn ouders was er gelukkig ook geen sprake van 'onvergeeflijke acties of overspel' dit is ook heel bepalend voor hoe een scheiding verloopt. Het is hoe dan ook heel lastig en zwaar, maar je kunt wel proberen er het beste van te maken met z’n allen. En dat mag ook een beetje met een knipoog, en een lach en een traan af en toe.’

‘Ja, dat was natuurlijk het hele idee van de film. Ik denk dat iedereen die uit een gescheiden gezin komt weleens denkt: hoe zou het zijn als ik mijn ouders nu die dingen samen laat doen? Of alleen al vragen stel over hun tijd samen? Hoe reageren ze dan op elkaar?’

‘Nou, de eerste dagen niet. Ze hadden het supergezellig met elkaar. Dus op een gegeven moment dacht ik: dit is superleuk en heel gezellig, maar wat ga ik er dan eigenlijk mee vertellen? Dat experiment dat ik deed, wat wilde ik eigenlijk dat mijn ouders zich daardoor gingen realiseren? Mijn ouders hebben het gewoon al zo goed uitgepraat, er was niks om te laten ontploffen. Dus vandaar dat die spanning ook gaandeweg bij mij kwam te liggen, zoals je aan het eind van de film ziet.’

‘Ja, natuurlijk! Het heeft zo moeten zijn, denk ik dan. Die herinneringen krijg ik niet meer terug, maar wat ik nu wel heb is de herinnering aan het maken van deze film met mijn ouders. Natuurlijk, ze zijn niet getrouwd, maar ze hebben wel echt iets onvoorwaardelijks samen voor mij gedaan, waarvoor ze een stukje van zichzelf opzij moesten zetten. En daar ben ik ze voor altijd dankbaar voor. Met andere ouders had ik dat nooit kunnen voelen.’

‘Ja, als groot contrast, want die zijn al 56 jaar samen.’

‘Ja, het zijn de ouders van mijn moeder, maar mijn opa en mijn vader lijken echt superveel op elkaar. Dat is heel gek. Dus zij zijn ook een beetje voor mij: hoe mijn ouders na vijftig jaar huwelijk hadden kunnen zijn.’

‘Ja, precies, dat had ook gekund.  Dan hadden mijn ouders er misschien wel net zo bijgezeten, nu, of over twintig jaar ofzo. Voor mij zit er gewoon echt alles in, in die film. En dat dat zo gewaardeerd en erkend wordt door mensen, dat is echt supermooi. Ik bedoel, je maakt zo’n film om af te studeren, en ineens heeft het zo veel betekenis, ook voor heel veel andere mensen. Dat vind ik echt wel heel mooi, dat een film zoiets teweeg kan brengen.’

Tekst gaat verder onder afbeelding