2Doc:

Welcome to Chechnya

VPRO

Filmmaker en regisseur David France laat zien hoe Russische activisten in Tsjetsjenië vervolgde LGBTQ+'ers hun land uit smokkelen met gevaar voor eigen leven. Door middel van een internationaal netwerk bieden de activisten hen een veilig onderkomen.

Homo's en transgenders zijn in de Russische deelrepubliek Tsjetsjenië door een dodelijke zuiveringscampagne hun leven niet zeker. Sinds 2016 voert de leider van Tsjetsjenië, Ramzan Kadyrov, een campagne om 'het bloed van de Tsjetsjeen te zuiveren' door  LGBTQ+-ers vast te houden, te martelen en uit te moorden.

Een uitgebreid en geheimzinnig netwerk van activisten neemt daarom het heft in eigen handen. Zij smokkelen vervolgde LGBTQ+’ers het land uit, zoals Grisha, een evenementenorganisator die werd gemarteld, en Anya, die vermoord dreigt te worden door haar familie. Met hulp van een internationaal netwerk wordt een veilig onderkomen geboden.

Regisseur David France filmt de dagelijkse gang van zaken van de activisten die met onvoorstelbare risico's worden geconfronteerd. Welcome to Chechnya vertelt de verhalen van verschillende homoseksuele mannen en vrouwen die hulp nodig hebben. Om hun identiteit te beschermen  heeft de filmmaker hun stem veranderd en gebruikt hij pseudoniemen. Hij past ook een  nieuwe digitale 'face double'-techniek toe die nog nooit eerder is gebruikt bij het maken van documentaires. 

Regie: David France
Omroep: VPRO

DocTalks: in gesprek met regisseur David France

In deze DocTalks gaat Nicolaas Veul in gesprek met regisseur David France over zijn documentaire Welcome to Chechnya. Boven alles vraagt Nicolaas Veul zich af wat je nu kunt doen tegen homovervolging?

DocTalks (extra!): deepfake-technieken

In dit extra fragment uit de DocTalks over de documentaire Welcome to Chechnya gaat Nicolaas Veul in gesprek met regisseur David France over de deepfake technieken die worden gebruikt in de film.

De helden achter de schermen

tekst: Jaike Reitsema

Achter de Tsjetsjeense lgbt’ers die een nieuw leven zijn begonnen in een ander land, staan de dappere mensen die ze daarbij hebben geholpen. Mensenrechtenactivisten die onder andere psychische hulp, advocaten, onderdak en vliegtickets regelen, soms met gevaar voor eigen leven. De Russische Veronika Lapina is één van de mensen die haar leven op het spel zet om lgbt’ers uit Tsjetsjenië te krijgen. Lees hieronder meer over haar werk, en haar visie op te toekomst van haar land. 

Wat is de eerste stap die je neemt als iemand naar je toekomt omdat zijn/haar leven in gevaar is?
Ons werk begint met het screenen van hulpaanvragen die we binnenkrijgen. Dat is belangrijk, want we hebben weleens mensen onderschept die deden alsof ze hulp nodig hadden om erachter te komen waar onze safe houses zijn. In de documentaire zie je een groot safe house met zo’n 30 mensen. Dat doen we niet meer, na een incident in 2017.

Toen werd ons safe house ontdekt door de politie. Een jongen had tegen de regels in zijn moeder gebeld om haar te laten weten dat hij veilig was. Heel logisch, aangezien hij was ontvoerd uit zijn eigen huis. Maar de politie had het telefoontje meteen getraceerd en stond op de stoep. Toen moesten we in één keer 30 mensen opnieuw onderbrengen. Dat ging net goed. Sindsdien brengen we mensen onder in kleinere groepjes.

Hoelang blijven mensen gemiddeld ondergedoken?
Het kan helaas heel lang duren voordat we alle papieren rond hebben om iemand echt het land uit te krijgen. Er zit een transgendervrouw bij ons die al drie jaar ondergedoken woont. Toen de documentaire werd opgenomen ging het nog allemaal sneller, toen konden we mensen vaak het land uitvliegen. Maar door corona zitten de grenzen dicht en moeten we op zoek naar alternatieve routes. Daarnaast zijn minder landen bereid om vluchtelingen op te nemen en wordt de politie wordt steeds slimmer. Ze nemen nu je paspoort in als je ontdekt wordt als homo. Dan kan je geen kant meer op.

Vind je dat de documentaire een goed beeld geeft van de situatie in Tsjetsjenië?
Toen ik de documentaire voor het eerst zag, zag ik alleen maar ellende, en niet de succesverhalen die er ook zijn. Dat zijn de mensen die we succesvol hebben ondergebracht in een veilig land en die daar een leven hebben opgebouwd. Maar hoe vaker ik de documentaire keek, hoe meer ik besefte dat die pijn en ellende wél de realiteit is. Want ook de succesverhalen zijn niet écht succesverhalen. De pijn van je land uitgejaagd worden, je vrienden en familie moeten achterlaten en gemarteld en vervolgd zijn, die gaat nooit weg.

Is er vooruitgang in de situatie van lgbt’ers in Rusland sinds het opnemen van de documentaire?
Vanuit de staat komt er geen verandering, maar de Russische publieke opinie verandert wel. Voorheen kwamen lgbt'ers alleen in het nieuws als er weer iemand aangevallen of vermoord was, maar de laatste komen gays steeds vaker positief in de media. Door het hele land mogen steeds meer queer-bijeenkomsten en prides doorgaan, en er zijn zelfs politici die zich openlijk uitspreken voor lgbt-rechten. Dat hadden we vijf jaar geleden niet durven dromen.

Het lijkt misschien klein, maar elke grote verandering begint met het veranderen van mensen hun perspectief. Steeds meer Russen accepteren homoseksualiteit, en er komt een dag dat het Russische volk zegt: dit zijn onze medeburgers en ze hebben net zoveel rechten als wij.

Denk je dat deze documentaire gaat bijdragen aan het veranderen van mensen hun perspectief?
Absoluut. Zelfs mensen die tegen homoseksualiteit zijn, kunnen na het zien van deze documentaire niet concluderen dat het goed is wat er in Tsjetsjenië gebeurt. Het geweld dat hier wordt gebruikt is op geen enkele manier te rechtvaardigen.

Daarnaast is het is belangrijk dat mensen beseffen dat dit niet alleen een probleem is voor homoseksuelen, maar voor alle mensen. Vandaag zijn het lgbt’ers, maar morgen kan het een andere minderheid zijn waar de overheid het op heeft gemunt. In een autoritair land als Rusland zijn er geen grenzen aan wat de staat met je kan doen. Als de politie besluit je op te pakken, te martelen of zelfs te vermoorden, dan doen ze dat.

Wat kunnen wij als kijkers doen om lgbt’ers in Tsjetsjenië te steunen?
Alleen al door de documentaire te kijken draag je bij. Leef je in in de situatie van de hoofdpersonen en praat erover met je omgeving. Daarnaast zou ik zeggen: spreek je overheid aan. Als je in een democratisch land woont, is je stem iets waard. Stuur brieven naar politici, ministers, iedereen die je kan bereiken. Vraag ze om samen met andere landen een vuist te maken en Rusland onder druk te zetten. Roep ze ook op vluchtelingen op te nemen. Dat zijn er echt geen honderden, zoveel mensen lukt het niet eens om te ontsnappen uit Tsjetsjenië. Maar één opgenomen vluchteling maakt al een wereld van verschil.

Over Veronika Lapina

Toen in 2017 de homovervolging in Tsjetsjenië begon, stopte Lapina met haar baan op de Amerikaanse Stanford University om zich in te zetten voor de mensenrechtenorganisatie Russian LGBT Network. Ze is hoofd van de noord-Kaukasische tak, waar het team in Welcome to Chechnya ook onder valt. In de afgelopen drie jaar heeft haar team met succes 167 mensen gered die hun leven niet zeker waren vanwege hun seksuele identiteit.

'Welcome to Chechnya' in de media

Podcast '2Doc belt met Boeijen'

Helmut Boeijen over 'Welcome to Chechnya'

Je wordt opgepakt, gemarteld en moet minimaal tien soortgenoten verraden. En als je dan eindelijk wordt vrijgelaten, krijgt je familie het dringende advies om je te doden. Als praktiserend homoseksueel heb je immers geen enkel bestaansrecht.

Volgens David Isteev, de Crisis Response Coordinator van het Russische LGBT-netwerk en één van de hoofdpersonen van Welcome To Chechnya, is dit de dagelijkse realiteit van LGBT’ers in Tsjetsjenië. Isteev fungeert als contactpersoon voor homo’s en lesbiennes die, vaak halsoverkop, het land moeten verlaten omdat ze hun leven niet meer zeker zijn.

Als de dictator van de Russische deelrepubliek, de brute Poetin-vazal Ramzan Kadyrov, hierover wordt bevraagd door een buitenlandse interviewer, ontkent die echter in alle toonaarden. ‘Dat is onzin. Zulke mensen hebben we hier niet. We hebben hier geen homo’s. En als ze er wel zijn, neem ze dan maar mee naar Canada. Zodat wij, God zij geprezen, ons bloed kunnen zuiveren.’

Het gevolg van die attitude laat zich raden: in heel het land worden homo’s in elkaar getrimd door opgeschoten jongeren, die hun eigen mannelijkheid menen te moeten bewijzen. Met hun mobieltjes leggen ze die heldendaden vast. Deze walgelijke filmpjes fungeren in deze unheimische documentaire als steeds terugkerende waarschuwing: zo lelijk en gevaarlijk is homohaat dus.

Binnen die beklemmende atmosfeer, waarbij je als LGBT’er voortdurend over je schouder moet kijken, stellen David Isteev en zijn onverzettelijke kompaan Olga Baranova hun leven in de waagschaal om lotgenoten te helpen. Vanuit een safe house, op een geheime plek in Moskou, proberen ze hen naar een nieuw leven te begeleiden, ‘somewhere’ in de wereld.

Waar ze zich veilig kunnen voelen – en hopelijk ook zijn (want de armen van Poetin, Kadyrov en hun handlangers zijn langer dan je denkt). Filmmaker David France observeert, soms met verborgen camera, hoe zulke ingrijpende operaties, waarbij de vluchtelingen vrijwel alles wat hen dierbaar was moeten achterlaten, worden voorbereid en uitgevoerd. Alle betrokkenen zijn bovendien met revolutionaire deepfake-technologie onherkenbaar gemaakt.

Één klein foutje en alle betrokkenen verdwijnen echter voor onbepaalde tijd achter de tralies. Of erger. Een mens zou van minder paranoïde worden. Welcome To Chechnya weet die permanente angst uitstekend invoelbaar te maken. Het is de angstaanjagende wereld waartoe Russische gays tegenwoordig zijn veroordeeld.

Wil je niet langer wachten op de tv-uitzending om een documentaire te kijken? Met de 2Doc Weekly kijk je iedere zondag alle films van de aankomende week vooruit. Sluit je aan bij de grootste documentaire-community van Nederland en abonneer je op de 2Doc Weekly.