Dagboek van mijn dwang is een unieke documentaire. Door de voice-overs van Rianne horen horen we letterlijk haar gedachtes. Voor de docu heeft Rianne een jaar lang haar leven gefilmd. Dat levert rauwe en confronterende beelden op. In de tv-docu is te zien hoe ze alle controle verliest als ze verliefd wordt op een drugsverslaafde jongen en haar verliefdheid verandert in een obsessie. Als er dwang in beeld is, spreekt Rianne middels de voice-over de woorden uit die zij in haar hoofd hoort.

De documentaire begint met een ogenschijnlijk normaal ochtendritueel. Maar voor Rianne is dat een uitdaging. De stemmen spreken haar heel direct toe: “Je mag geen make-up op doen. Geen make-up op doen.” Toch doet ze lippenstift op. “Je luistert niet. Je luistert niet! Luister dan!” Vervolgens moet Rianne alles in haar keukenla en op haar bureau precies recht leggen; de zichtbare kant van de dwang. Gedurende de documentaire wordt steeds meer duidelijk welke strijd er in haar hoofd afspeelt en wat de impact daarvan is op haar leven.

EO-hoofdredacteur Herman Wegter: 'Bijzonder aan deze documentaire vind ik de eerlijkheid waarmee Rianne alles vastlegt en vertelt. Daardoor laat ze zien hoe het is om met een dwangstoornis te leven en kweekt ze op unieke wijze begrip voor mensen met psychische problemen. Ondanks alles toont ze moed, blijft ze hoop houden op een betere toekomst en verlangen naar ware liefde.'

Regie: Thamar Bus
Omroep: EO