In de documentaire ‘We are the thousand’ wordt een massaal saamhorigheidsgevoel beleefd wanneer duizend Italiaanse muzikanten samenkomen om in perfecte harmonie het nummer ‘Learn to fly’ van de Foo Fighters te spelen. Wat is er zo goed aan de muziek van de Foo Fighters? En is het gevoel van verbondenheid kenmerkend voor de band? We vroegen het aan Roel Geurts, Foo Fighters-fan en voormalig beheerder van de BENEFOO facebook fanpagina.
#1. Wanneer hoorde je de muziek van de Foo Fighters voor het eerst?
‘Dat zal wel rond 2007 geweest zijn, ik zat toen in de brugklas. De Foo Fighters kwamen toen met het album ‘Echoes, Silence, Patience & Grace’. Daarop stond ook het nummer ‘The Pretender’ en dat smaakte naar meer. Er zit een bepaalde energie in de muziek, zowel in de harde nummers als in de gevoeligere nummers.’
#2. Hoe zou je de muziek van de Foo Fighters omschrijven?
‘De Foo Fighters maken wat meer mainstream muziek. Als je wilt kennismaken met rockmuziek dan moet je bij de Foo Fighters zijn. De band wordt vaak geassocieerd met Nirvana. Nu heb ik dat tijdperk zelf niet meegemaakt, maar ik snap wel wat men bedoelt: het is toegankelijke muziek. Maar tegelijkertijd hebben de Foo Fighters wel echt hun eigen geluid. Ze doen hun eigen ding en daar zijn ze erg goed in.’
#3. Wat betekent het voor jou om Foo Fighters fan te zijn?
‘De Foo Fighters hebben voor mij de deur opengezet naar veel meer muzikale ervaringen. Ik ben zelf ook gitaar gaan spelen. Inmiddels nijgt mijn muzieksmaak meer naar andere soorten. Maar als er iets uitkomt van de band wil ik dat nog steeds zeker hebben. Sommige albums heb ik in meerdere versies. Dat gaat soms wel ver hoor, dan is er bijvoorbeeld in de VS wél een album te krijgen en in Nederland niet. Dan probeer ik alle wegen te bewandelen om er dan toch aan te komen.’