Het interview gaat verder onder de afbeelding.

Nelly, wat was voor jou het grootste obstakel voor zelfliefde en -acceptatie?
N: ‘Ik was zelf het grootste obstakel. Ik woon in Rotterdam en het is niet alsof mensen hier nog nooit iemand met een afro hebben gezien. Toch was ik constant bezig met wat anderen van mij zouden vinden en over me zouden zeggen. Ook als ik complimenten kreeg was het lastig, dan was ik toch weer bezig met mijn haar. En dat is nog steeds zo: er is geen ‘Disney einde’, lang en gelukkig leefde de prinses en opeens is alles oké. Voor mij is deze film de eerste stap in een veel langer proces. Er zou eigenlijk nog een deel twee en drie moeten komen.

Waarom is het belangrijk dat dit verhaal wordt verteld?
S: ‘We leven in 2021 maar we hebben nog steeds te maken met de gevolgen van langdurige onderdrukking. Het stijl maken van het haar is daar één van. Ons natuurlijke haar werd eeuwen als wild en slordig gezien. En de overtuiging dat het beter is om ons haar en onze hoofdhuid met chemische middelen te verbranden, dan om ons haar natuurlijk te dragen, zit daarom diep in ons geworteld. Het is overgedragen van generatie op generatie. Daaronder ligt het idee dat we makkelijker een baan krijgen en meer geaccepteerd worden als we lijken op onze witte medemens en ons haar “netjes” dragen.

Het is zo lang normaal geweest om het haar te stijlen: onze moeders deden het, hun oma’s deden het. Zij leefden in een wereld waarin zij geen ruimte hadden om te rebelleren. Maar wij voelen als tweede en derde generatie kinderen dat het ons recht is om ruimte in nemen in de samenleving. Het natuurlijk dragen van ons haar doen we daarom niet alleen voor onszelf, maar ook voor onze voorouders. Wij nemen de ruimte in waar zij zo hard voor hebben gevochten.’

Het interview gaat verder onder de afbeelding.

Aan het einde van de documentaire zit er een scene waarin jij gaat dansen Nelly, wat betekent die scène voor jou?
N: ‘Batuco is muziek en dans afkomstig uit Kaapverdië, van mijn voorouders. Tijdens de slavernij werd deze dans gebruikt als communicatiemiddel en daardoor verboden door de Portugezen, tot 1975. Voor mij is batuco heel speciaal en ik laat het door mijn hele film heen terugkomen. Voor mij staat het symbool voor de terugroeping naar mijn kern, naar wie ik echt ben. Ook wil ik hiermee mijn roots en de Kaapverdische geschiedenis eren. Ik wil laten zien hoe trots ik daarop ben. Zelf zal ik mij nog meer verdiepen in mijn geschiedenis om meer te ontdekken over waar ik vandaan kom. De geschiedenis is onderdeel van wie ik ben.’

Wat hopen jullie dat de kijkers meenemen van de documentaire?
S: ‘Ik hoop dat kinderen en vrouwen die dezelfde struggle doormaken als Nelly zich gesterkt voelen. En daarbij hoop ik dat kijkers snappen dat het witte westerse schoonheidsideaal nog steeds dominant is en dat het grote impact heeft. Niet alleen op mensen met verschillende type haar, maar ook met verschillende type lichamen. Er is meer dan één manier om eruit te zien, en alle manieren zijn mooi.’

N: ‘En het witte schoonheidsideaal is echt niet voor ons gemaakt: hoezo moet Doutzen Kroes voor ons het voorbeeld zijn? We gaan gelukkig de goede kant op en er is al een hele grote groep vrouwen die steeds meer lak krijgen aan wat als norm wordt gepresenteerd. En ik hoop dat, wie de kijkers ook zijn, zij nog verder aan het denken worden gezet over zelfacceptatie. Als ik één persoon kan inspireren, vind ik dat al heel mooi. Want die persoon spreekt weer iemand anders en zo verspreidt het zich. Ik geloof echt in de kracht van verhalen vertellen, op die manier kunnen wij elkaar leren kennen en beter met elkaar omgaan.’

Tot slot: hoe draag je jouw haar nu, Nelly?
N: ‘Ik wilde mezelf mooi vinden ongeacht wat ik aan zou hebben en hoe mijn haar zou zitten. Ik ben nog steeds bezig in dat proces. Mijn haar is nu natural. En als je mij in de toekomst ziet met vlechten, dan is dat niet omdat ik mijn natural hair wil verbergen. Gevlochten haar is ook een black hair style, een stijl die van mijn voorouders afkomt. Het gaat erom dat we de vrijheid hebben om te kiezen welke haardracht wij zelf willen dragen, zonder negatieve invloeden uit de geschiedenis of van de huidige wereld om ons heen. Onze lichamen zijn van onszelf.’