In ‘Vreemder dan fictie’ gaan Sinan Can en Nicolaas Veul in gesprek met door hen bewonderde gerenommeerde documentairemakers. Grootmeesters, die het Nederlandse documentairelandschap hebben veranderd met hun scherpe oog, ongeëvenaarde vertelkunst en een groot gevoel voor de tijdgeest. Welke impact kan een documentaire hebben? Hoe belangrijk is poëzie, wanneer je de werkelijkheid wil tonen? En hoe vang je tragedie, of levenslust. Over de passie, trucs methodes van onze documentaireregisseurs, en hun allermooiste scènes.
70 jaar TV
Vreemder dan fictie
VPRO
Sinan Can en Nicolaas Veul spreken zeven gerenommeerde, gelauwerde en door hen bewonderde documentairemakers. Welke hoofdpersoon staat hen nog het meest bij? En hoe kijken zij naar de 'werkelijkheid'?
Michiel van Erp
Met milde blik en oprechte aandacht vangt Michiel van Erp ons DNA. Al 25 jaar maakt hij documentaires over Nederland op z’n smalst. De schietvereniging, vrijwilligers, de Libelleweek: welk onderwerp hij ook te pakken heeft, Van Erp is steeds even onbevangen. Een serieuzere kant van Van Erp zien we in zijn films over de regenbooggemeenschap, die door de jaren heen op zijn blijvende aandacht kan rekenen. En ook thema’s zoals vergankelijkheid, de dood en hoe de nabestaanden van de MH17-ramp hun rouw verwerken, brengt hij zorgvuldig en intiem in beeld.
Ester Gould en Sarah Sylbing
Regisseursduo Ester Gould en Sarah Sylbing blies Nederland omver met hun betrokken blik en meeslepende manier van vertellen. Ze leggen misstanden bloot in onze maatschappij en laten ons kijken naar de dingen waar we ons hoofd liever van wegdraaien. In hun veelbekroonde documentaireseries Schuldig en Klassen brengen ze Nederlandse armoede, schuldenproblematiek en klassenongelijkheid in het onderwijs voor het voetlicht. Tot Kamervragen aan toe.
Gülşah Dogan
Gülşah Dogan vertelt hoopvolle verhalen over mensen in problematische omstandigheden. Ze filmde intieme, liefdevolle maar ook goudeerlijke portretten van haar eigen familie in Romeo en Julia (2007) en Liefdeswinter (2010), en ze regisseerde Terug naar de Akbarstraat, met Felix Rottenberg. Haar bekendste documentaire is Naziha’s lente; een aangrijpende documentaire over een een Marokkaans-Nederlandse moeder van 10 kinderen, dat gold als een probleemgezin. In 2014 bekroond met de Publieksprijs op het IDFA.
Cherry Duyns
Cherry Duyns toont zich in zijn documentaires een meesterlijke verhalenverteller met een groot zwak voor mensen. Daarbij beweegt hij zich even makkelijk op het podium van de grote geschiedenis als in de benauwdheid van de ziekenzaal of de Hollandse huiskamer. Ook in het universum van kunst en muziek toont hij zich een altijd gretige, nieuwsgierige observator. Armando, Harry Mulisch, Reinbert de Leeuw: Duyns ontsluit hun wereld, en neemt ons mee in zijn bewondering.
Tom Fassaert
Tom Fassaert maakt persoonlijke documentaires, waarbij hij zijn hoofdpersonen diep in de ziel kijkt. Zijn trefzekere observatievermogen combineert hij met een filmische stijl. In A Family Affair laat Fassaert zien waar hij toe in staat is als regisseur. Hij legt zijn 95-jarige grootmoeder Marianne onder de loep, en volgt haar spoor terug in de tijd op zoek naar de wortels van het verdriet, in zijn familie door de generaties heen een terugkerend motief. A Family Affair trok meer dan 25.000 bezoekers trok, draaide in de Amerikaanse bioscoop en won in 2016 een Gouden Kalf voor Beste Lange Documentaire.
Heddy Honigmann
Heddy Honigmann, grande dame van de Nederlandse documentaire, vertelt als geen ander menselijke verhalen. Ook al spelen haar films tegen de achtergrond van vaak zware thema’s, thema’s zoals oorlogstrauma, immigratie en ouderdom, Honigmann heeft absoluut geen talent voor bij de pakken neerzetten. De mensen die zij liefdevol portretteert, beschikken over aanstekelijke veerkracht en levenslust. Honigmann rijgt hun verhalen aaneen, tot een lange, liefdevolle parade over wat het is, om mens te zijn.