Als draaidag mislukt, maar misschien wel een goede investering in de vertrouwensband?
Ja, dat ook, en ik dacht: ik ben er nou toch. Ik heb die dag toch wel een enkel shot gemaakt dat ik in de film kon gebruiken hoor, van Kees die z’n bank stofzuigt.
Je deed regie, camera én montage…
Ja, en kleurcorrectie. Oh, en het geluid heb ik ook opgenomen, met zendermicrofoons, maar dat was een totale ramp.
Ik heb niets van die ramp gemerkt, als kijker.
Het klonk in eerste instantie verschrikkelijk, maar gelukkig ben ik gered door een sound designer.
Hoe ging het monteren?
Dat was verschrikkelijk. Ik moest de film vorige week iets aanpassen voor nu op tv, en dat moest vrij vlug. Dus ik opende dat projectbestand en ik kreeg bijna een zenuwinzinking. Wat een rotzooi, en alles stond door elkaar. Nee, de montagefase was echt… geen leuke tijd.
Het is aan het resultaat niet af te zien. Ging je heel planmatig te werk?
Nee, helemaal niet, of tenminste: ik dacht wel steeds dat ik een plan had, maar dan zei Tonny iets en dat zette alles weer op z’n kop. Ik heb geprobeerd om een plan te maken met uitgeschreven scenes enzo, zo van: nu zien we Tonny een gebouw uitlopen, maar als ik dat dan aan haar vroeg zei ze: ik ga echt niet voor de camera dat gebouw uit lopen. Daar had ze helemaal geen zin in.
Je bent daar genoeg geweest om weg te vallen, ik bedoel: niet in de weg te staan als filmmaker.
Ja, dat moet ook, want Tonny is natuurlijk de hele tijd aan het werk. Ze kan niet de hele dag gaan vrijmaken voor het filmen. Ik werkte ook zonder geluidsman om niet te veel ruimte in te nemen. Voor je het weet kunnen de klanten de wagen niet meer in.
Even over de vorm. Is dat gegaan zoals je gepland had?
Ik heb veel gekeken naar road movies, en gekeken of er al zoiets was als een documentaire road movie. Met veel schots via de autospiegels, van de auto, vrije cameravoering. En ik had wel gepland om zo te filmen, maar ja, als je dan eenmaal bezig bent, vergeet je dat weer. Of ik in elk geval. Ze zitten er wel tussen, zulke shots. Dat is dan omdat ik me heel even aan mijn voornemens wist te houden.
Mocht je alles filmen?
In het begin niet, toen hield ze me ook een beetje weg bij de boekhouder, had ik het idee, maar tegen het einde was ze wel heel open. Ze had wel meteen zin om mee te doen. Ik geloof niet dat ze in het begin helemaal doorhad wat de bedoeling was, want tegen klanten zei ze dat ik iets voor de universiteit kwam doen, een verslag schrijven of zoiets. Maar ze stond er wel heel erg voor open en ze vond het leuk.
En dat openhartige gesprek over haar jeugd enzo? Heb je daar lang naartoe gewerkt?
Ja, dat heeft wel even geduurd, dat was tegen het einde van de draaiperiode. Ik moest er wel een paar keer op aandringen. Het meeste wat ze daarin vertelt wist ik inmiddels al wel, maar ik had het nog niet gefilmd. Ze is een heel goede verteller. Ik hang echt aan haar lippen op zo’n moment.
Staat Tonny voor iets groters, een maatschappelijk fenomeen?
Ja… ehm. Dat weet ik niet. Ik zou het je vertellen als ik het wist, hoor. Maar in de montage is deze film echt geworden wat hij is – het waren allemaal losse stukken, en ik vroeg me de hele tijd af: waar gaat die film nou eigenlijk over, en dan dacht ik dat ik het wist, maar dan werd het toch weer iets heel anders. Dus ik heb dat een beetje opgegeven. Nou ja, als het ergens over gaat is dat voor mij doorzettingsvermogen.
We moeten het nog even over Chantal Janzen hebben. Die komt ineens door je film heen gemarcheerd. Wist je dat dat ging gebeuren?
Nee, ik was twee maanden aan het filmen toen Tonny een telefoontje kreeg van het tv-programma, ‘Chantal komt werken’ heet het, en in eerste instantie dacht ik: verdomme, nou gaat Chantal Janzen er met mijn afstudeerfilm vandoor!
Maar dat pakte dus heel anders uit.
Ik wilde het eigenlijk niet filmen, maar mijn docent zei: doe toch maar. En uiteindelijk zit het nu wel mooi in de film.
Je hebt nog contact gehouden met Tonny, hoorde ik. Kwam je nog wel eens bij haar over de vloer, voor het coronavirus toesloeg?
De laatste tijd dus inderdaad niet zo, ik denk dat ik haar begin februari voor het laatst gezien heb. Maar we bellen nog regelmatig.