Christine Boersma studeerde af met haar documentaire Dochter van de dominee. Een persoonlijke film die niet per se over het geloof gaat. Eerder gaat de film over opgroeien, het maken van je eigen keuzes, het (her)uitvinden van jezelf en de angst om je ouders teleur te stellen. ‘Het is niet: ‘Gelukkig ben ik van het geloof af.’ Het blijft lastig. Ik moet mijzelf nu zonder het geloof opnieuw uitvinden.’
Hoi Christine! Gefeliciteerd met jouw afstudeerfilm en met het winnen van de VPRO Documentaireprijs 2021, had je het verwacht?
‘Nee! Ik was zo overdonderd, had het echt niet zien aankomen. Ik liep de hele dag op wolkjes.’
In de film zien we ook wolken. Je bouwde voor deze film een hemel na. Wat probeerde je daarmee te zeggen?
‘In De dochter van de dominee hebben we geprobeerd de hemel te verbeelden. Je ziet drie keer deze hemel in beeld komen. Eerst van heel dichtbij, dan waan je je echt in een hemel. In het tweede deel zie je dat de wolken aan draadjes hangen. Aan het einde, in het derde deel zie je dat de hemel gemaakt is in een studio, gebouwd door mensen. Dit staat symbool voor de manier waarop ik het geloof heb ervaren: eerst geloofde ik er helemaal in en gedurende de film zie je dat die hemel gecreëerd of gemaakt is. Dat is ook hoe ik dat beleef. Het is niet: ‘Oh yes, ik ben van het geloof af!’ Afscheid nemen van het geloof is als een soort rouwproces. Ik vind het bijna jammer dat ik daar afscheid van moet nemen, ik zou soms nog wel in die hemel willen leven.’
Geloof je nu helemaal niet meer?
‘Het geloof is voor mij geen ‘afgesloten hoofdstuk’, het zal altijd een onderdeel zijn van wie ik ben. Maar ik ben een andere weg ingeslagen dan mijn ouders. Zij geloven op een andere manier dan ik. Ik had het ook interessant gevonden om een film te maken over de inhoudelijke twijfels over het geloof. Dat houdt mij ook erg bezig. Maar ik wilde in deze film een ander verhaal vertellen.’
Het interview gaat verder onder de afbeelding.