Frans Bromet heeft door de jaren heen zijn eigen werkwijze ontwikkeld, waarbij eerlijkheid en realisme wordt nagestreefd en er geen ruimte is voor enscenering. De regisseur en cameraman brak door bij de grote menigte met de serie Buren (1990) waarin hij, met zijn herkenbare stemgeluid en insinuerende vragen, het Nederlandse publiek 75 afleveringen lang wist te boeien. Als film- en programmamaker heeft hij na een lange carrière in de speelfilm, ongeveer twintig jaar geleden besloten om nooit meer iets in scène te zetten: 'Voor mijn camera komen sindsdien alleen nog maar echte mensen met hun eigen, authentieke verhalen'. Voor zijn complete oeuvre ontving hij in 2017 een zilveren Ere-Nipkowschijf.