In de zomer van 1974 kraakte een groep Surinaamse activisten bijna honderd woningen in Gliphoeve. Het betonnen complex groeide daarna uit tot de meest Surinaamse plek van Nederland.

Chaos en gezelligheid overheersten in het hart van de Amsterdamse Bijlmer. Tot de heroïne zijn intrede deed en de flat veranderde in een no-goarea. Hoe liep het af met Gliphoeve? Wat was de rol van de overheid? En wat heeft de strijd van toen opgeleverd?

Colofon radiodocumentaire
research en regie Daan Dekker en Maartje Duin; montage Maartje Duin; soundscapes/ muziekadvies Bente Hamel en Gerrit Kalsbeek; techniek Arno Peeters; eindredactie Anton de Goede; productie Sanne van der Peijl; advies Gerrit Kalsbeek en Nicole Terborg

Met steun van het NPO Fonds

Op 6 oktober 2017 hebben Daan Dekker, Jaasir Linger en Maartje Duin met 'Gliphoeve, een vergeten strijd' de Gouden Freelancer gewonnen, prijs voor de beste journalistieke productie van de afgelopen twee jaar.  

De jury, bestaande uit Sheila Sitalsing, Max van Weezel en Franka Hummels, noemde het een 'sublieme radiodocumentaire', en prees hem om zijn vorm en grote maatschappelijke relevantie. "Het verhaal wordt verteld door de voormalige bewoners van de Gliphoeve zelf – zonder tussenkomst van een presentator. Toch vormt het een logisch geheel," aldus voorzitter Max van Weezel

Rond de onafhankelijkheid in 1975 kwamen veel Surinamers naar Nederland. Tot hun teleurstelling bleek er nauwelijks huisvesting te zijn geregeld. Het kraken van de Bijlmerflat Gliphoeve werd een van de eerste uitingen van zwart activisme in Nederland.