De S53

Radio Doc

NTR, VPRO

Elke avond opnieuw riskeren jonge mannen en vrouwen hun leven om Engeland te bereiken. 'De S53' is een portret van mensen die de grote krantenkoppen zien voorbijtrekken, maar er niets aan doen. Want wat kunnen ze doen? Wat kan je doen voor mensen die l'autre côté proberen te bereiken?

De S53

Het station van Gent-Sint-Pieters, België. Twintig voor elf ‘s avonds. Over twee minuten vertrekt de S53, de laatste trein van Gent-Sint-Pieters naar Beervelde. Een treinbegeleider staat tegen de trein geleund. Hij heeft een grijze snor, een kepie en een grijs-oranje uniform. "Zie dat nu. Dat zijn er minstens veertig. Minstens." Hij wijst naar een groep twintigers wat verderop.

Tientallen dik ingepakte reizigers staan te wachten op de trein naar Beervelde, een piepklein dorp in Oost-Vlaanderen.
"Transmigranten. Ik weet het zeker."

Het zijn transmigranten: ze zijn illegaal in België maar vragen geen asiel aan omdat ze liever naar Engeland willen. Vanuit Beervelde proberen ze te voet de parkeerplaats naast snelweg E17 te bereiken. Daar de vrachtwagen op, richting Calais. De treinbegeleider duwt zijn sigaret uit en wandelt naar de trein. De deuren gaan piepend dicht. "Allez, het vluchtelingentransport vertrekt weer."

Elke avond opnieuw riskeren jonge mannen en vrouwen hun leven om Engeland te bereiken. Iedereen ziet ze vertrekken: medereizigers, treinbegeleiders, obers van het restaurant L'Autre Côté aan het station van Beervelde. Maar er gebeurt niets.

'De S53' is een portret van mensen die de grote krantenkoppen zien voorbijtrekken, maar er niets aan doen. Want wat kunnen ze doen? Wat kunnen ze veranderen? Wat kan je doen voor mensen die l'autre côté proberen te bereiken?

Een radiodocumentaire van Tinne Claes en Wederik De Backer
Muziek: Studio Ree (Frederik De Clercq)
Eindredactie: Ottoline Rijks

De S53

Alles is Tijd - Deel 2

Dit gevoel kent iedereen: dat de tijd met je op de loop gaat. Dat de klok niet gelijk loopt met jouw eigen beleving van die tijd. Zoals in de schoolbanken, waar de minuten soms voorbij kruipen alsof ze stilstaan. Of het andere uiterste: dat die heerlijke vakantie zoveel sneller voorbij is dan je zou willen.

Maar of de tijd nu snel gaat of  langzaam: achteraf gezien is ze hetzelfde, want hartstikke voorbij. Je kunt 'm niet meer opnieuw en anders beleven, onmogelijk. En hoezeer je je ook voorneemt om de toekomstige tijd heel bewust te ervaren en te genieten van iedere seconde: vaak vergeet je gewoon het tikken van die klok. En dat is maar goed ook.

Maar radiomaker Marten Minkema zit middenin een vlaag van knagend tijdsbesef. Want wat is het geval: Marten ruimde zijn zolder op en vond bergen oude cassettebandjes, allemaal opnamen die hij ooit maakte voor de radio en allang was vergeten.