Als moeder zag ze na Jobs geboorte meteen dat er iets niet in orde was met hem. Toch hoopte Tineke ooit dat haar zoon Job later misschien het hulpje van een tuinman zou kunnen worden of iets bij de plantsoenendienst. Na veel onderzoek en gesprekken met artsen blijkt dat er geen sprake kon zijn van opvoeden, maar alleen van ‘dresseren’. Jobs verstandelijk vermogen kwam niet verder dan dat van een kind van anderhalf.

Wekelijks bezoekt Tineke Job in het tehuis en neemt hem mee naar het zwembad. Met een bal in het water probeert ze hem te verleiden tot spelen. Samen bezoeken ze de snackbar voor een kroketje en een ijsje. Een teken van blijdschap is voor Tineke de beloning. 

Oneindig groot moederhart
Tineke kan Job niet loslaten. Zij weet als geen ander wat hij nodig heeft, waar hij last van heeft en waar hij gelukkig van wordt. Ze wil betrokken blijven om dit te delen met de verzorgers van Job. Tineke staat hier alleen voor, haar dochter woont in Frankrijk. Dertig jaar geleden verdronk Tinekes man als zijn auto van een dijkweggetje te water raakt. Enkele jaren later verongelukte ook haar oudste zoon, die kapitein was. Niet in een storm op de oceaan maar met zijn fiets op weg van de haven naar huis. Het verlies heeft Tineke weerbaar en strijdbaar gemaakt. Maar ook breekbaar.

Nu is ze 91 jaar en weet ze niet hoe lang ze het nog fysiek vol houdt: het autorijden naar Job, het gedoe in de kleedkamer met luiers, kniebraces en orthopedische schoenen. Ook het bezoek aan de snackbar valt niet mee nu ze zelf ook wankel op haar benen staat. Tineke is vastbesloten haar zoon te blijven beschermen en de controle te houden op de zorgkwaliteit. Als zij het niet doet, wie doet het dan wel en wat gebeurt er dan met Job?  Een documentaire over moederschap en de grenzen ervan.

Regie: Nousjka Thomas
Producent: Hollandse Helden
Omroep: KRO-NCRV