Welke docu's moet je deze zomervakantie bingen?

Stuk is het meesterwerk van Jurjen Blick. Met deze serie over het revalidatiecentrum Heliomare won hij de Zilveren Nipkowschijf. In vier delen doet hij uit de doeken hoe het is om te moeten revalideren na een heftig ongeluk, een simpele val van de trap met vreselijke gevolgen of ten gevolge van diabetes. Hij brengt revalidanten als de zestienjarige Daan, Basir, de Amerikaanse Paul en Niels krachtig en met humor in beeld.

Ook medewerkers als Monique die alles op alles zet voor haar patiënten en de betrokken revalidatiearts Willemijn hebben een prominente plek in de serie. Maar vooral leg Stuk bloot wat er gebeurt als het noodlot zomaar ineens toeslaat en je leven in een luttele seconde op z'n kop staat.

In Nu verandert er langzaam iets brengt Menna Laura Meijer de Nederlandse drang tot zelfverbetering in beeld. Het is een uitgesproken en visuele verbeelding van de hedendaagse coaching- en trainingscultuur.

Van redelijk vanilla sessies waarin wordt gezegd dat je 'in je kracht moet gaan staan' tot bizarre scènes waarin mensen met een varken moeten knuffelen of samen met een paard in de bak gaan stampen. De verscheidenheid maakt dit niet alleen een boeiend portret over de huidige tijdsgeest, maar ook een vermakelijke docu om te kijken.

In vaste, wijde camerastandpunten onderzoekt de film verschillende vormen van zelfontplooiing en cursussen voor innerlijke groei en prestatieverbetering. Het is aan de kijker om te beslissen of deze mindfulness programma’s en trainingen symbool staan voor iets groters.

Hoe ga je verder als je besluit dat je niet langer een neonazi wilt zijn? Deze vraag stelt regisseur Karin Winther, ooit zelf onderdeel van een neonazi-groepering, aan verschillende personages; how do you leave extremism behind?

Winther voert gesprekken met verschillende rechtsextremisten, maar ook met een islamitische terrorist. Al haar personages sloten zich op jonge leeftijd aan bij de extremistische bewegingen, maar naarmate ze ouder werden, begon het steeds minder logisch te lijken. Maar een extremistische organisatie verlaten, is niet zoiets als je sportlidmaatschap opzetten. Een aantal van hen moest onderduiken om kans te maken op een nieuw bestaan.

Deze film laat de menselijke beweegredenen zien achter het besluit lid te worden van een extremistische groepering en de lange weg die je moet afleggen om weer een gewoon burger te worden.

Wat als je niet kan aarden in je adoptiegezin? De Deense filmmaker Katrine Kjær laat door de ogen van een tienermeisje zien wat de persoonlijke gevolgen kunnen zijn van het huidige internationale adoptiesysteem.

Amy wordt op tienjarige leeftijd, samen met haar jongere zusje, uit Ethiopië geadopteerd door een Deense familie. Al snel blijkt dat ze niet kan aarden in haar nieuwe gezin, en overplaatsing naar een pleeggezin volgt. Hoewel ze een goede band heeft met haar pleegmoeder, blijft ze intens verlangen naar haar biologische moeder en haar achtergebleven oudere zus.

De zaak rondom Amy maakte ontzettend veel los in Denemarken, mede doordat het de eerste keer was dat een rechtszaak werd aangespannen om een geadopteerd kind weer terug bij de biologische ouders te krijgen.

In Erwin Olaf - The Legacy van regisseur Michiel van Erp stelt Olaf zichzelf grote vragen: wat is de betekenis van zijn carrière geweest? Is zijn werk van waarde, en is dat in de toekomst ook nog zo? Is zijn kunstenaarschap van nut geweest? En daarmee zijn leven? Deze vragen lijken extra prangend doordat hij dit jaar zijn zestigste verjaardag viert en zijn gezondheid steeds verder achteruit gaat.

Daarom zet Michiel van Erp de vergankelijkheid van het leven centraal. De film gaat over de worsteling van een gevierd kunstenaar die op het toppunt van zijn roem – met pijn in zijn hart – de balans aan het opmaken is van een leven lang hard werken. En wiens oeuvre – precies op het goede moment – voor het nageslacht gewaarborgd blijft.

De film is ontzettend goed ontvangen door de Nederlandse pers. Zo schrijft de Volkskrant: 'Het is de kracht van Van Erp om elke scène een tegenkleur te geven. Met de humor van Olaf, zijn zelfrelativering, zijn felheid en zijn onverminderde drive.'

Wie betaalt de prijs voor idealisme? De erfenis van een verzetsheld toont het ongeromantiseerde verhaal van verzetsheld Johannes Post door de ogen van zijn kinderen.

De idealistische Drentse boer Johannes Post redt in de oorlog honderden Joden, wordt door de nazi’s in de duinen doodgeschoten en leeft verder als een mythische oorlogsheld. Straten, scholen en een kazerne worden naar hem vernoemd. Terwijl zijn daden tot op de dag van vandaag tot mythische proporties worden verheven, blijft zijn familie met andere herinneringen achter. Wat zijn hun verwerkingsmechanismen en wat geven ze door aan de generaties erna?

Het is een documentaire die de geschiedenis induikt zonder  stoffig aan te doen. Het familiedrama wordt op een integere manier uitgewerkt en na het kijken van de documentaire zal je met een andere blik naar oorlogshelden kijken.