De klimaatactivisten van Extinction Rebellion bestaan net een jaar. Maar in die tijd zijn ze niet meer weg te denken uit het politieke landschap. Dagelijks doen ze van zich spreken met creatieve vormen van protest. Ze plakken zich met secondelijm vast aan het hoofdkantoor van Shell, laten zich voor dood vallen op de Dam (een “die-in”) of ketenen zich vast aan de auto van een minister. Maar ze willen meer. Ze willen een organisatie zonder leiderschap. Zo wisselen alle functies om de maand, en is geheimhouding taboe. Bij belangrijke beslissingen moet iedereen kunnen instemmen.

Radiomaker Jan Maarten Deurvorst ging een maand in de leer bij de beweging en ondervond dat XR nog grotere plannen heeft. Volgens de activisten zou hun manier van besturen doorgetrokken kunnen worden naar de hele Nederlandse samenleving.

Een driedelige serie over dilemma’s van een chirurg op een vredesmissie. Wat doe je als je wilt opereren maar het mag niet? Vijfentwintig jaar geleden was chirurg Gerry Kremer in Bosnië verbonden aan het Nederlandse bataljon Dutchbat. Dat bataljon kreeg een opdracht die uiteindelijk onmogelijk bleek te zijn: het beschermen van Bosnische moslims in een tot safe area uitgeroepen enclave. Ze waren licht bewapend en enkel en alleen hun aanwezigheid moest de agressor, de Bosnisch Servische troepen, buiten het gebied houden.

De missie was dus al problematisch, maar ook binnen het bataljon Dutchbat III, ontstonden ingewikkelde situaties. Onder andere rond het medisch optreden. Chirurg Gerry Kremer wilde vooral zoveel mogelijk vluchtelingen en locals blijven helpen, maar hij kwam daardoor in problemen met de militaire autoriteiten. De toenmalige leiding wilde geneesmiddelen bewaren voor als Dutchbatters gewond zouden raken. Wat houd je voor jezelf en wat niet, in crisistijd?

En dat zit hem nog steeds dwars.