Feliz en Pintag
Rust in vrede: Sofie Kerklaan
Geschokt en met verslagenheid hebben wij kennis genomen van het overlijden van onze oud-stagiaire en documentairemaker Sofie Kerklaan. Wij leven mee met haar nabestaanden en wensen hen alle sterkte toe bij dit immens grote verlies. In 2013 liep Sofie stage bij NPO Doc en in 2015 zond dit themakanaal haar mooie, korte film 'Feliz en Pintag' uit, een intieme documentaire die zij draaide in Ecuador.
Feliz en Pintag
In de bergen van Ecuador leeft een zeer gelukkige man in een sobere omgeving. Zijn naam is Kleber Rios. Documentairemaker en journaliste Sofie Kerklaan ontmoette hem en besloot de manier waarop hij leeft vast te leggen.
Interview door: Wieneke van Koppen
Wie is Kleber Rios en hoe leerde je hem precies kennen?
‘’Toen ik door Ecuador aan het reizen was, ontmoette ik een jongen. We raakten aan de praat. Op een gegeven moment werd het donker en moest ik op zoek naar een hostel. De jongen zei dat het niet verstandig was om in het donker te zoeken en dat we beter naar zijn ouderlijk huis in zijn dorp, een uur verderop, konden gaan. Zo gezegd zo gedaan.’’ De twee reisden naar het dorpje Pintag en Sofie Kerklaan had bij aankomst direct een klik met de vader van het stel, een man met een passie voor tuinieren en muziek maken.
De familie Rios is een hoogopgeleide familie volgens Kerklaan, zowel Kleber als zijn vrouw hebben aan de universiteit gestudeerd. Mevrouw Rios werkt bij een school, Kleber Rios doet het huishouden zodat zijn zoon na school niet alleen is. Tussen zijn huishoudelijke bezigheden door, zingt hij en maakt hij muziek. Na de spontane overnachting, vonden zowel de familie Rios als Kerklaan het een goed idee om de logeerpartij nog even voort te zetten. Kerklaan bleef nog anderhalve week bij de familie Rios.
Wat is er zo bijzonder aan meneer Rios?
Kleber Rios is zeer gelukkig in zijn bescheiden huis in het gemoedelijke Pintag. Hij heeft een positieve instelling en ziet de mooie dingen van het leven snel in. Sofie Kerklaan vertelt verder: ‘’Kleber ziet natuurlijk ook dat er dingen zijn die niet altijd goed gaan en dat het financieel niet altijd makkelijk is voor hen. Hij relativeert dat soort dingen echter snel door te stellen hoe mooi het is dat de zon elke dag opkomt en dat de bloemen mooi bloeien.’’ Ze vindt het indrukwekkend hoe levenslustig en hoe energiek Kleber Rios is en wilde dit per sé vastleggen in de periode dat ze bij de familie was.
Hoe communiceerden jullie?
In Ecuador spreekt men Spaans, maar Sofie Kerklaan geeft aan dat ze deze taal aanvankelijk niet sprak. Na een spoedcursus Spaans in Guatemala begreep ze de taal iets beter. ’’Ik heb geleerd dat je veel kunt zeggen met weinig woorden toen ik bij de familie Rios verbleef. Kleber houdt net als ik van filosoferen en we hadden elkaar op dat vlak echt gevonden. Met handen, voeten en het beetje Spaans dat ik sprak, konden we toch zeer diepgaande gesprekken voeren.’’
Zo te horen verliep het proces zeer spontaan. Hoe heb je deze film gemaakt?
‘’Ik had enkel een simpele camera bij me en geen professionele apparatuur. Ook had ik natuurlijk geen tijd om een script uit te werken.’’ De documentaire was een experiment van Sofie Kerklaan waarbij ze moest roeien met de riemen die ze had. Hoewel ze achteraf wel een statief of een goed uitgewerkt script had kunnen gebruiken, is ze ook tevreden. ‘’Ik wilde laten zien hoe Kleber Rios in het leven staat en hoe dat eruit ziet. Door hem te filmen in zijn tuin en met zijn muziek, maar ook door het huis van de familie vast te leggen, is dat geslaagd.’’ Behalve Kerklaan was ook Rios enthousiast. Hij gaf aan haar aan dat de film een bevestiging is van de manier waarop hij zijn leven leidt.
Momenteel studeert Sofie Kerklaan Onderzoeksjournalistiek aan de vakschool Open Eyes bij VersPers, werkt zij bij een marktonderzoeksbureau en als freelancer aan journalistieke producties. Ze is bezig aan een documentaire over ontmoetingen tussen onbekenden tijdens het liften. ‘’Tegenwoordig ontstaan zelfs liefdesrelaties via een gepland medium. Ik vind het belangrijk dat mensen elkaar ook persoonlijk blijven ontmoeten, dat gebeurt bij uitstek wanneer men bij een onbekende in de auto stapt.’’