Wat inspireert MEROL?

Merel: ‘Toen ik Chappell Roan ontdekte, intrigeerde ze mij meteen. Ze is een perfecte allround artiest bij wie niet alleen de muziek belangrijk is, maar ook haar performance, uiterlijk en hoe ze zich in interviews profileert. Voor mij is zij echt een artiest van nu.'

'In een interview bij de Late Night Show droeg ze een zwarte outfit met allemaal veren dat deed denken aan de film Black Swan. Daarna speelde ze een liedje in een witte zwanenoutfit. Dat je als artiest elk media-moment aangrijpt om ergens kunst van te maken en een boodschap over te brengen, vind ik heel mooi. Ze inspireert me om daar meer over na te denken.'

'Daarnaast grijpt ze in haar kleding, make-up en uitingen ook terug op drag culture en is ze een uitgesproken feminist. Artiesten die zich uitspreken over onderwerpen die zij belangrijk vinden vind ik het tofst. Dat betekent niet dat alle liedjes politiek geladen hoeven zijn of dat je moet schreeuwen om zo’n boodschap over te brengen. Haar hele artiest-zijn ademt haar boodschap. Het is mooi als muzikanten tegen de norm aantrappen. Dat hoeft niet op een harde manier; liefdevol en zacht trappen kan ook krachtig zijn.'

Merel: ‘Sinéad O’Connor is ook een voorbeeld voor mij. Ze werd als tegendraads gezien omdat ze zich nergens aan wilde conformeren, had veel kritiek op de muziekindustrie en artiesten die zich laten drijven door hebzucht. In haar muziekcarrière stond geld verdienen niet op nummer een, waardoor zij zich over al die zaken uit durfde te spreken.'

'De documentaire toont dat Sinéad politieke statements maakte, maar dat dat voor haar meer als ontlading voelde dan een keuze. Het is inspirerend dat alles wat zij deed ontzettend persoonlijk was en ontstond vanuit emotie.  Bijvoorbeeld dat iconische moment dat zij een foto van de paus verscheurt tijdens een optreden. Natuurlijk is dat een politiek statement, maar dat werd gedreven vanuit een intergenerationeel trauma uit haar jeugd en het katholicisme dat in Ierland de bevolking zwaar onderdrukte.

Haar muziek was doordrenkt van activisme. Dat uitte ze door schreeuwend op het podium te staan, maar zelf was ze eigenlijk best wel een ingetogen en introvert persoon. In mijn muziek kan ik ook mijn hart luchten en iemand zijn die ik in het echte leven niet kan zijn. Als ik optreed, sta ik in mijn eigen, vormgegeven wereld en kan ik me veel schaamtelozer, krachtiger en meer sexy voelen.'

Merel: ‘Dit is echt een film van nu, die fantasie uitstraalt en waarin de kracht van het internet naar voren komt. De makers bouwden een hele wereld op die je gelooft, terwijl ze zelf ook de fantasiewereld doorbreken door met Marcel stukjes van zijn film te kijken op YouTube. Het meta-gehalte vind ik heel gaaf.'

'Als ik deze film kijk geloof ik echt dat Marcel bestaat. Die kracht van verbeelding spreekt me aan. Daar gaat deze film voor mij over: dat je een wereld kan scheppen waar je helemaal in op kunt gaan. Dat is ook het leuke aan videoclips maken. Het is mogelijk om in drie minuten een nieuwe wereld te vorm te geven. Dit begint al bij de muziek zelf: rondom elk album kun je een eigen universum creëren.'

'Elk album of elk liedje is weer een zoektocht naar mijn sound of naar wat ik wil vertellen. Mijn nieuwe album is iets rauwer dan het vorige en hier en daar zelfs wat rave-achtig. Maar tijdens de concerten ga ik proberen om het in één keer door te componeren, zodat het een geheel wordt. Daar zullen ook meerdere theatrale elementen inzitten, zoals dans. Het is lekker om een concert te geven waarin ik zowel de extremen opzoek als kijk naar hoe we het klein kunnen houden. Een popconcert is het vetst als het alle kanten op schiet.'

Merel: ‘In deze clip laat Janelle Monae de kracht van mode zien. Ze gebruikt kleding hier om een statement te maken. Zo draagt ze in de clip een iconische vulvabroek van de Nederlandse kledingontwerper Duran Lantink. Ze zegt hiermee: vier je seksualiteit, laat die vulva maar zien, die vulvalippen mogen er zijn. Dat is heel bevrijdend.'

'Zelf droeg ik in een clip een keer een piemelpet, is dat misschien mijn vulvabroek? Ik vind het heel vet dat kleding visueel een verhaal kan vertellen en dat je daarin ook kunt verwijzen naar wat andere artiesten eerder al deden. Zo droeg ik ook wel eens zo’n punt-BH; die kennen we natuurlijk van Madonna.'

Merel: ‘Deze film zag ik onlangs weer in de bioscoop. Het was zo leuk om te zien dat in deze oude Hollywood-producties alles nog handmatig ging. Er staan kartonnen blokken als props en je ziet goed dat de rook uit een rookmachine komt.'

'Ook hier gaat het voor mij weer over de rol van verbeelding en fantasie. Niet alles hoeft echt te zijn en toch kun je het geloven. Ook al zie je mensen in een decor lopen en is het een beetje houtje-touwtje. Die transparantie is tof. Zo van: hé, wij weten ook dat dit decor nep is, maar we doen allemaal alsof dat erbij hoort.

Het is een kinderlijkheid die mij al van jongs af aan enorm greep. Ik probeer dat ook nog steeds toe te passen in wat ik nu maak. Dingen mogen nep zijn, zolang je maar je eigen fantasie en verbeeldingskracht gebruikt. Juist in een wereld waarin alles digitaliseert en super echt lijkt met deepfakes en AI, is het belangrijk dat we dat handmatige blijven koesteren. Voor mij zit dat heel erg in The Wizard of Oz.'