Hoe kijk je terug op het maken van de documentaire?
‘Het was leuk om te zien hoe dat in zijn werk gaat. Ik mocht soms ook meedenken over de invalshoeken. Zo gaf ik aan dat daten voor mij heel lastig is, dus wilde de makers dat vastleggen. Toevallig had ik een date gepland staan, maar zij wilde niet op beeld. Toen dat niet doorging wilde de makers een date voor me regelen. Uiteindelijk is dat niet gelukt. En zo zijn er nog wel meer zaken die het niet gehaald hebben, want de makers kijken natuurlijk tijdens het monteren wat past: om dat proces mee te maken, vond ik erg leuk.’
Heb je veel reacties op de documentaire gekregen?
‘Ja, vooral toen het werd uitgezonden op tv en ik het online deelde. Naderhand zochten mensen me op via Facebook en kreeg ik privéberichtjes. Dat vind ik superleuk en dat mag ook gewoon. Zo kreeg ik veel herkenning van zowel onbekenden als bekenden. Ik zit bijvoorbeeld ook in de politiek en dan kom je bij het gemeentehuis en dan word je aangesproken door andere partijen: ik heb de documentaire gezien, wat goed! Ik vind het fijn dat er zo wordt gereageerd.’
Je zus heeft inmiddels haar kindje gekregen. Hoe is de relatie met het kindje van je zus?
‘Ze wonen wat verder weg dus ik zie ze niet heel veel. Toevallig was ze laatst bij mijn ouders, dus ben ik ook langsgegaan. Dan is het wel heel leuk: de eerste keer dat ik ‘m vasthield was het echt zo’n “zak aardappelen”: als ‘ie net geboren is, moet je elk lichaamsdeel ondersteunen. Nu is het echt een jochie, die naar mijn baard ging grijpen. Je krijgt echt interactie met zo’n kind. Dat vind ik wel heel fijn, maar bij een ander, niet bij mezelf.’
De onontkoombare vraag: heb je spijt?
Lachend: ‘Nee zeker niet en dat gaat er denk ik ook nooit komen. Daarvoor heb ik er lang genoeg over nagedacht.’