Liefde op het eerste gezicht
Het was liefde op het eerste digitale gezicht; de licht-autistische Jurriën ging online op zoek naar een liefde, en zocht daarvoor specifiek op sites waar islamitische vrouwen westerse mannen ontmoeten. Hij trof daar de mooie, slimme Marwa. Een razendsnelle verloving volgde, en binnen een paar maanden ook het huwelijk.

Maar kort na het feest komen al snel de eerste barsten; de sfeer binnen het huwelijk is niet bepaald vrolijk en van lichamelijk contact is ook geen sprake. Als de Nederlandse IND hun verzoek voor een toeristenvisum afwijst, waardoor Marwa niet naar Nederland mag reizen, barst de bom.

Ongeluk of moord?
Op 27 december 2013 krijgt het jonge stel ruzie in een Tunesische hotelkamer en Marwa eindigt na een val van driehoog op de stoep van het hotel. Was het een val, een duw, of is Marwa door Jurrien met buitengewoon veel kracht over de balustrade naar beneden gegooid? Justitie is er zeker van: Jurrien is schuldig. Er is nauwelijks bewijs en de verklaringen rammelen maar toch wordt de dan 22-jarige Jurriën uit Almelo veroordeeld; hij krijgt maar liefst twintig jaar gevangenisstraf. 

Een grote fout
Regisseur Jessica Villerius: ‘Op 2 mei 2017 ontving ik een hartverscheurende e-mail van de moeder van Jurriën; of ik alsjeblieft naar de zaak van haar zoon wilde kijken. Inmiddels zijn we ruim 5,5 jaar verder en weet ik zeker; hier is iets gruwelijk misgegaan. Bij een onnatuurlijke dood moeten er altijd drie scenario’s worden onderzocht: moord, zelfmoord of een ongeluk. In het geval van Marwa’s dood blijkt nu alleen het scenario van moord te zijn onderzocht, waardoor Jurriën al geen schijn van kans had nog vóórdat de rechtszaak überhaupt begon.’

Jessica en haar team reizen af naar Tunesië om antwoord te krijgen op de vraag wie Marwa was, wat de mogelijke scenario’s waren, of er sprake is van tunnelvisie bij de Tunesische recherche en hoeveel waarde er gehecht kan worden aan de laatste woorden die Marwa zou hebben uitgesproken.