Suzanne Raes mocht niet filmen bij een belangrijke discussie tussen de curatoren van de Vermeer-tentoonstelling en het Amerikaanse team van conservator Betsy Wieseman van The National Gallery Of Arts in Washington. De Amerikanen kwamen na onderzoek tot de conclusie dat het schilderij Meisje met de fluit geen echte Vermeer was. Het Rijksmuseum ging daar niet in mee. In de documentaire zien we letterlijk de deuren sluiten als het gesprek van start gaat.

Raes: ‘Als filmmaker is er altijd een strijd tussen heel geduldig zijn en af en toe met je vuist op tafel slaan. Lukt het niet om te filmen, dan heb je te dealen met die dichte deuren. Ik vond het moment in Washington een belangrijke dichte deur. Want dit ging over het vergelijken van onderzoek. Waarom het Rijks vond dat het toch een Vermeer zou kunnen zijn. Waarom Washington vond dat het dat niet was. En daar wilden ze ons niet bij hebben.’

Suzanne Raes’ oeuvre is omvangrijk. Ze maakte recent documentaires als Twee mannen, over regisseur Ivo van Hove en zijn partner en scenograaf Jan Versweyveld, en Claudia de Breij - hier zijn wij, over hoe haar voorstelling tot stand kwam in coronatijd. De films van Raes gaan altijd over mensen die het goede willen doen. Iets mooi willen maken en een passie hebben. Ze haalt haar inspiratie uit schoonheid, aandacht, menselijkheid en onrechtvaardigheid. ‘Ik hoop dat mijn films de wereld mooier en beter maken. Deze film over Vermeer is niet zomaar een soort vehikel bij de tentoonstelling. Voor mij gaat het over de schoonheid van kunst. Hoe fantastisch het is dat mensen dit soort werken kunnen maken en dat die nog steeds bestaan. En ook dat mensen daarvan kunnen genieten en dat verhaal door willen blijven vertellen.’