‘De scheiding van mijn ouders gaf me een eerlijk beeld van liefde en relaties’

Wat betekent liefde in een tijd waarin we steeds vaker uit elkaar gaan? In de korte ego-documentaire Voor jullie gaat regisseur Geertje Hadderingh op zoek naar een foto waarop haar gescheiden ouders gezamenlijk te zien zijn. Ondertussen bevraagt ze direct betrokkenen waarom dit ogenschijnlijk gelukkige echtpaar zo plotseling uit elkaar ging.

Was er een specifieke aanleiding waardoor je deze documentaire nu wilde maken?

‘Mijn relatie was net voorbij en ik merkte dat ik mijn verdriet niet helemaal kon plaatsen. Het is natuurlijk niet gek om verdrietig te zijn na een relatiebreuk, maar het voelde alsof er meer achter zat.

Al snel begon ik me af te vragen of ik wel wist wat liefde betekent in een tijd waarin zoveel mensen uit elkaar gaan. Mijn grootste angst was om later ook te scheiden, omdat mijn ouders al vroeg uit elkaar gingen. Ik had ze ook nog nooit samen op een foto gezien.

Toen viel ineens het kwartje en besloot ik mij te verdiepen in dit thema. Ik zat met veel vragen: Wat betekent liefde in deze tijd? Wat betekent liefde voor mij? En wat voor effect heeft de scheiding van mijn ouders op mijn relatie? Het was echt een zoektocht waarvan ik van tevoren nog geen duidelijk beeld had waar het naartoe zou leiden.’

Tekst loopt door onder de afbeelding

Je moeder zocht na de scheiding naar een nieuwe liefde. Wat voor effect had haar zoektocht op jou en jouw liefdesleven?

‘Voordat ik aan deze documentaire begon, was ik in relaties steeds bezig met wanneer het fout kon gaan, waardoor het ook fout ging. De film is voor mij een portret over hoe je met liefde om kan gaan. Door de scheiding van mijn ouders heb ik een heel eerlijk beeld gekregen van liefde en relaties. Daar ben ik heel dankbaar voor. 

Als een relatie je niet gelukkig maakt is het belangrijk daar eerlijk over te zijn naar jezelf en de ander. Daardoor denk ik dat ik nu in mijn liefdesleven ook op een eerlijke manier kies voor wat mij gelukkig maakt.

De zoektocht van mijn moeder heeft mij geholpen voor mezelf te kiezen, onder andere in relaties. Ik denk dat ik nu andere keuzes maak op het gebied van relaties en vriendschappen. Ik ben kritischer geworden over wie ik toelaat in mijn leven en bedenk me vervolgens niet alleen maar of het fout kan gaan.’

Tekst loopt door onder de afbeelding

Hoe is het om zo’n persoonlijke film te maken waarin je zelf ook het hoofdpersonage vertolkt?

‘Het duurde heel lang voordat ik accepteerde dat ik het hoofdpersonage zou zijn. Ik vond het belangrijk om het bij mezelf te houden, zodat het een persoonlijk verhaal werd waarmee men zich kan identificeren. Ik vond het best moeilijk om mezelf terug te zien.

Na drie kwart jaar monteren koos ik ervoor afstand te nemen van het project omdat ik er gewoon niet helder meer naar kon kijken. Ik was natuurlijk het hoofdpersonage én de maker, waardoor ik niet op een objectieve manier naar mezelf kon kijken. Na die pauze lukte dat wel. Een tip die ik andere makers altijd ga geven: kijk eerlijk naar je materiaal en laat los wat je als eerste in gedachten had.’

Tekst loopt door onder de afbeelding

Wat wil je graag bereiken met de documentaire?

‘Eigenlijk zijn de reacties tot dusver precies waar ik op hoopte. Zo kwam er na de première een man naar me toe, die vertelde dat hij door het zien van de film iemand wilde gaan opzoeken die hij al lang niet meer had gezien. Maar ook spraken mensen die elkaar niet kenden elkaar aan.

De film brengt een gesprek op gang dat over meer gaat dan alleen scheidingen. En die kwetsbare gesprekken brengen verbinding. Dat vind ik heel mooi. Ik heb altijd gezegd, als er ook maar één iemand is die meteen zijn moeder op belt na het zien van de film, dan ben ik geslaagd.’

Wat zijn je plannen? Wil je opnieuw een persoonlijk verhaal vertellen?

‘Nee, ik maak één keer een ego-documentaire en daarna niet meer. Op de HKU werd altijd gezegd dat je eerst een film moet maken die je móet maken, om daarna open te staan voor andere dingen. Dus toen dacht ik: laat ik de angel er maar meteen uittrekken. En dat werkt.

Ik ben nu bijvoorbeeld van plan een jeugddocumentaire te maken over jongens die auto’s spotten. Tussen die kinderen ontstaan vaak vriendschappen. Mijn toekomstige films blijven dus gaan over verbinding.’